ورود استاندار مازندران به موضوع ممنوعین دفن متوفی در آرامستان ملامجدالدین ساری

به گزارش سارخبر به نقل از روابط عمومی استانداری مازندران در نشست اخیر مسئولین آرامستان ساری با دکتر مهدی یونسی، استاندار مازندران، موضوع محدودیت دفن در این آرامستان و مشکلات مرتبط با آن مورد بحث قرار گرفت.

طبق گفته مسئولین آرامستان مرکز استان، با وجود آماده‌سازی قطعه‌ای جدید با ظرفیت حدود ۱۰۰۰ قبر، مجوز دفن در این بخش هنوز صادر نشده و یک شاکی خصوصی مانع اجرای این روند شده است.

این مسئله، واکنش‌های گسترده‌ای را در میان شهروندان به دنبال داشته و پیام‌های متعددی در فضای مجازی منتشر شده که خواستار حل این معضل توسط مسئولین شدند.

بسیاری از مردم ساری امیدوارند که استاندار جهادی و مردمی مازندران با ورود مستقیم به این موضوع، شرایط دفن را در آرامستان بهبود بخشد و بارقه‌های امید را در دل همشهریان زنده کند.

دکتر یونسی نیز با ورود مستقیم به این موضوع، در این نشست تأکید کرد که پیگیری این موضوع از اولویت‌های مدیریتی استان خواهد بود و اقدامات لازم برای حل مشکل در اسرع وقت انجام خواهد شد.

وی همچنین از تعامل با دستگاه‌های مرتبط و بررسی جوانب حقوقی این مسئله خبر داد تا روند اجرایی با حداقل چالش‌ها دنبال شود.

در پایان جلسه، مقرر شد که استانداری و سایر نهادهای مرتبط، راهکارهای لازم برای رفع این محدودیت را بررسی کرده و نتایج اقدامات انجام شده در آینده‌ای نزدیک به اطلاع شهروندان رسانده شود.

بیشتر بخوانید :

هيئت وزيران در جلسه 1403/3/23 به پيشنهاد شماره 270807 مورخ 1402/12/26 وزارت كشور و به استناد اصل يكصد و سي و هشتم قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، آيين نامه آرامستان هاي كشور را به شرح زير تصويب كرد:

آيين نامه آرامستان هاي كشور
مصوب 1403,03,23

ماده 1– در اين آيين نامه، اصطلاحات زير در معاني مشروح مربوط به كار مي روند:

1– آرامستان: مكاني محدود جهت به خاك سپردن متوفي و جوارح انساني كه بايد داراي امكانات كافي براي رفاه مراجعين و انجام امور شرعي و قانوني باشد.

2– متوفي (درگذشته): فردي كه به لحاظ پزشكي با تأييد اشخاص داراي صلاحيت دچار توقف غيرقابل برگشت قلب و تنفس شده است.

3– غسال خانه: محلي براي تغسيل و تكفين متوفي كه داراي امكانات لازم و مورد نياز باشد.

4– غسال و غساله: مرد و زني كه وفق احكام شرعي، مسئوليت انجام تغسيل و تكفين متوفاي مرد و زن را به عهده دارد.

5– گواهي پزشكي فوت: برگه اي رسمي براي تأييد فوت در موارد مرگ هاي طبيعي يا داراي پرونده پزشكي كه از طريق پزشكان و مراكز درماني در قالب كاربرگ چاپ شده توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي صادر مي شود.

6– جواز دفن: به اجازه دفن متوفي اطلاق مي گردد كه در موارد مرگ هاي طبيعي يا داراي پرونده پزشكي توسط پزشكان داراي صلاحيت در ذيل برگه گواهي پزشكي فوت و درخصوص اقسام مرگ هاي موضوع فهرست پيوست اين تصويب نامه كه تأييد شده به مهر دفتر هيئت دولت است، در قالب چاپ برگه اي رسمي توسط اداره پزشكي قانوني صادر مي گردد.

7– مجوز محل دفن: برگه اي رسمي كه توسط شهرداري/دهياري چاپ و به منظور تعيين محل و مكان در نظر گرفته شده براي دفن متوفي صادر مي شود.

8– خودروي حمل متوفي: خودروي داراي مجوز از شهرداري/دهياري منحصراً براي حمل متوفي و جوارح انساني كه عنوان «خودروي حمل متوفي» روي آن درج شده و كابين عقب آن از اتاق راننده جدا، سرپوشيده، قابل شست و شو و داراي امكانات مورد نياز از جمله ريل، تخت روان (برانكارد)، تابوت، پوشش (كاور) متوفي و سامانه (سيستم) تهويه هوا باشد.

9– حمل متوفي: انتقال و جابه جايي متوفي از مكاني به مكان ديگر با خودروي حمل متوفي پس از اخذ مجوزهاي قانوني تا زمان تدفين.

ماده 2– هرگونه ساخت وساز و نحوه خدمات رساني در آرامستان و نيز اداره تشكيلات و انتظام امور آرامستان بر عهده شهرداري/دهياري است.

تبصره 1– آرامستان هايي كه قبل از لازم الاجرا شدن اين آيين نامه فعال بوده اند جهت ادامه فعاليت نياز به اصلاح و تطبيق وضعيت موجود خود با مفاد اين آيين نامه و كسب موافقت كتبي از شهرداري/دهياري دارند.

تبصره 2– صدور مجوز محل دفن و انجام مراحل تدفين در تمام آرامستان هاي هر شهر/روستا منوط به كسب مجوز كتبي از شهرداري/دهياري تحت نظارت آن است.

تبصره 3– مكان مورد نياز جهت احداث آرامستان در داخل محدوده و حريم شهر توسط وزارت راه و شهرسازي و خارج از حريم شهر توسط وزارت جهاد كشاورزي تأمين خواهد شد.

تبصره 4– ساخت و ساز، نگهداري و سامان دهي گلزار شهدا و يادمان ها و بقاع متبركه منوط به رعايت قوانين و مقررات مربوط و هماهنگي با بنياد شهيد و امور ايثارگران و نهاد متولي بقاع مزبور (حسب مورد) است.

ماده 3– حمل متوفي يا فردي كه بنا به گزارش عوامل واحد امدادي فوريت هاي پزشكي (اورژانس) (كارشناس/ فن ورز (تكنسين) اورژانس) فاقد علائم حياتي است، با اخذ مستندات معتبر از قبيل دستور قضايي، گواهي پزشكي فوت يا گزارش عوامل واحد امدادي فوريت هاي پزشكي (اورژانس) دائر بر فقدان علائم حياتي، توسط خودروي حمل متوفي، انجام مي پذيرد.

تبصره 1– اشخاص مجهول الهويه كه در اماكن و فضاهاي عمومي و گذرگاه هاي شهري و روستايي فوت شده اند، با هماهنگي دستگاه قضايي يا انتظامي به منظور صدور جواز دفن، توسط خودروي حمل متوفي به اداره پزشكي قانوني انتقال داده مي شوند.

تبصره 2– اخذ گواهي بهداشت براي حمل متوفي از شهرستاني به شهرستان ديگر يا از داخل به خارج كشور به منظور جلوگيري از انتشار بيماري ضروري است.

تبصره 3– به منظور انتقال متوفي از خارج به داخل كشور، داشتن گواهي بهداشت با تأييد وزارت امور خارجه كشور مبدأ و نمايندگي وزارت امور خارجه جمهوري اسلامي ايران در آن كشور و تأييد شبكه بهداشت مقصد الزامي است.

ماده 4– شهرداري/دهياري مي تواند در صورت صلاحديد، امور حمل متوفي را با رعايت مفاد اين آيين نامه و مقررات مربوط، به بخش خصوصي واگذار و بر عملكرد آنها نظارت نمايد.

تبصره – كليه مراكز درماني، بيمارستان ها، منازل و ساير اماكني كه فرد در آنجا فوت مي كند موظف به تحويل متوفي فقط به خودروي حمل متوفاي شهرداري/دهياري يا خودروي بخش خصوصي تحت نظارت همان محل هستند.

ماده 5– حمل متوفي از شهري به شهر ديگر به صورت زميني بايد با خودروي ويژه حمل متوفي مجهز به سامانه (سيستم) خنك كننده متناسب با شرايط اقليمي صورت پذيرد و متوفي در مقصد به آرامستان مورد تأييد شهرداري/دهياري آن محل تحويل گردد.

تبصره – حمل اجساد متوفيان ناشي از تصادفات رانندگي در خارج از حريم شهرها بر عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي (سازمان اورژانس كشور) است.

ماده 6– تغسيل متوفي در غسال خانه هاي تحت نظر شهرداري/دهياري انجام مي شود.

تبصره – در صورت تمايل خانواده متوفي، امكان تغسيل در مكان هاي خارج از غسال خانه هاي تحت نظر شهرداري/دهياري وجود دارد.

ماده 7– تغسيل و تدفين متوفي قبل از ارائه جواز دفن ممنوع است.

ماده 8– نگهداري متوفي در سردخانه هاي تحت نظر شهرداري/دهياري با تشخيص مرجع قضايي يا درخواست خانواده متوفي امكان پذير است.

ماده 9– متصديان تغسيل، تكفين و تدفين بايد داراي گواهي انجام معاينات دوره اي و گواهي دوره آموزشي احكام شرعي مربوط و مجهز به تجهيزات حفاظت و بهداشت فردي باشند.

تبصره – برگزاري دوره آموزشي مربوط به احكام شرعي تغسيل، تكفين و تدفين بر عهده شهرداري/دهياري است و شهرداري/دهياري موظف است محتواي دوره آموزشي ياد شده را به تأييد مركز مديريت حوزه هاي علميه يا سازمان تبليغات اسلامي برساند.

ماده 10– تدفين هر متوفي در آرامستان ها صرفاً در صورت صدور مجوز توسط شهرداري/دهياري امكان پذير است.

تبصره 1– تدفين متوفي در مجموعه بقاع متبركه و آرامستان هاي موقوفه منوط به رعايت ضوابط ابلاغي سازمان اوقاف و امور خيريه و ضوابط اجرايي مربوط و اطلاع به شهرداري/دهياري است.

تبصره 2– نحوه و مكان تدفين شهدا بر اساس آيين نامه اي است كه به پيشنهاد بنياد شهيد و امور ايثارگران و با همكاري ستاد كل نيروهاي مسلح به تصويب هيئت وزيران خواهد رسيد.

ماده 11– امانت گذاردن متوفي در آرامستان ها منوط به اخذ مجوز لازم از مرجع قضايي داراي صلاحيت است.

ماده 12– آرامستان ها مي توانند با رعايت موازين شرعي نسبت به دفن متوفي در يك قطعه به صورت طبقاتي بر اساس شرايط منطقه و محل اقدام نمايند.

ماده 13– رعايت مقررات بهداشتي و محيط زيستي در سردخانه، غسال خانه، سرويس هاي بهداشتي، مراكز تهيه، توزيع و عرضه مواد غذايي، اماكن عمومي، انتقال متوفي، برگزاري مراسم خاكسپاري و سوگواري الزامي است. همچنين دسترسي به آب آشاميدني سالم، جمع آوري و دفع بهداشتي فاضلاب و پسماند ضروري است.

تبصره – دستورالعمل مقررات بهداشتي و محيط زيستي آرامستان ها توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي با همكاري وزارت كشور (سازمان شهرداري ها و دهياري هاي كشور) و سازمان حفاظت محيط زيست ظرف شش ماه پس از تاريخ ابلاغ اين آيين نامه، تدوين و ابلاغ مي شود.

ماده 14– زمين آرامستان مورد نياز هر شهر/روستا با اولويت مكان يابي درون محدوده و حريم آنها انتخاب مي گردد.

ماده 15– به منظور تسريع در ارائه خدمات به شهروندان، اداره ثبت احوال كشور مكلف است در محلي كه توسط شهرداري كلان شهرها و مراكز استان ها در آرامستان تأمين مي شود، نسبت به استقرار نماينده اقدام نمايد.

تبصره – استقرار نماينده اداره ثبت احوال در آرامستان هاي ساير شهرها با توجه به ظرفيت هاي موجود، در صورت درخواست و تخصيص فضا از سوي شهرداري قابل انجام خواهد بود.

ماده 16– آرامستان شهرداري/دهياري موظف است براي ثبت و پردازش اطلاعات از نرم افزار رايانه اي و زيرسامانه يكپارچه جامع مناسب كه توسط وزارت كشور (سازمان ثبت احوال كشور) حداكثر ظرف يك سال از تاريخ ابلاغ اين آيين نامه راه اندازي مي شود، استفاده و نسبت به ثبت مشخصات متوفي، محل فوت، علت فوت و ساير اطلاعات مورد نياز اقدام نمايد.

ماده 17– آيين تغسيل، تكفين و تدفين متوفيان اقليت هاي مصرح در قانون اساسي از نظر تشريفات مذهبي تابع مقررات خاص مربوط و از لحاظ بهداشت و انتظام امور، تابع اين آيين نامه هستند.

ماده 18– منابع درآمدي آرامستان ها پس از تصويب شوراي شهر/روستا به شرح زير است:

1– بهاي خدمات مربوط به متوفيان.

2– بهاي بهره برداري از معابر و فضاي عمومي آرامستان ها به منظور ارائه خدمات از قبيل اجاره غرفه.

3– مشاركت شهروندان در قالب نذر، وقف، هبه و كمك اشخاص حقيقي و حقوقي.

ماده 19– دستورالعمل اجرايي مربوط به شرايط و ويژگي هاي تأسيسات و تجهيزات مورد نياز آرامستان ها توسط وزارت كشور (سازمان شهرداري ها و دهياري هاي كشور) تهيه و از طريق وزير كشور ابلاغ مي شود.

ماده 20– اين آيين نامه از تاريخ ابلاغ، براي همه آرامستان هاي شهرداري ها و دهياري هاي كشور لازم الاجرا است.

ماده 21– از تاريخ لازم الاجرا شدن اين آيين نامه، آيين نامه مرده شوي خانه و گورستان موضوع تصويب نامه شماره 3395 مورخ 1319/3/3 لغو مي شود.

معاون اول رئيس جمهور – محمد مخبر

فهرست پيوست
1) مرگ به دنبال اقدام به قتل.
2) مرگ به دنبال اقدام به خودكشي.
3) مرگ به دنبال هرگونه منازعه (اعم از درگيري فيزيكي و يا لفظي).
4) مرگ به دنبال حوادث شدآمدي (ترافيكي) (به هر شكل و با هر فاصله زماني از حادثه كه مرگ رخ دهد).
5) مرگ به دنبال مسموميت (شيميايي، دارويي، گازگرفتگي و …).
6) مرگ به دنبال سوء مصرف مواد (مخدر، روان گردان، توهم زا و …).
7) مرگ متعاقب برق گرفتگي، سوختگي، غرق شدگي، سرمازدگي، گرمازدگي، سقوط از ارتفاع و …).
8) مرگ ناشي از كار (حوادث شغلي، مواد آلاينده محيط كار و …).
9) مرگ در زندان يا بازداشتگاه.
10) مرگ در مراكز اقامت جمعي مانند آسايشگاه، پرورشگاه، اردوگاه، پادگان، خوابگاه و … .
11) مرگ ناشي از اقدامات تشخيصي و درماني.
12) مرگ مادر ناشي از اقدامات تشخيصي و درماني در حين بارداري، حين زايمان يا متعاقب زايمان و يا سقط.
13) مرگ حين يا متعاقب ورزش.
14) مرگ هاي ناگهاني، غيرمنتظره و غيرقابل توجيه.
15) هر مرگي كه احتمال شكايت از كسي در آن وجود داشته باشد.
16) هر نوع مرگ مشكوك و مرگ با علت ناشناخته.
17) هر نوع مرگ افراد ناشناس و مجهول الهويه.
18) هر مرگي كه احتمال جنحه يا جنايت در آن برود.
19) مرگ ناشي از حوادث غيرمترقبه.