نه به پادشاهی ترامپ واکنشی به رفتارهای دیکتاتورمآبانه دولت آمریکا

بیش از ۲ هزار و ۷۰۰ تظاهرات جداگانه در شهر‌ها و شهرستان‌های سراسر آمریکا، در مجموع یکی از بزرگ‌ترین تظاهرات سیاسی در تاریخ این کشور بود.

برگزارکنندگان برآورد کردند که ۷ میلیون نفر در این تظاهرات شرکت کردند، ۲ میلیون نفر بیشتر از تعداد شرکت‌کنندگان در دور اول تظاهرات نه به پادشاه در ماه ژوئن گذشته (خرداد ماه).

راهپیمایی‌های گسترده صد‌ها هزار نفری در شهر‌های بزرگ، از جمله نیویورک، بوستون، شیکاگو، لس‌آنجلس و واشنگتن دی‌سی برگزار شد، در حالی که صدها، هزاران و ده‌ها هزار نفر دیگر در شهر‌ها و شهرستان‌های کوچک‌تر در سراسر این کشور تجمع کردند.

در اروپا، هزاران نفر به تظاهرات موازی در لندن، پاریس، برلین، مادرید، استکهلم، رم و همچنین در ده‌ها شهر کوچک‌تر پیوستند.

واقعیتی که در ۱۸ اکتبر در خیابان‌ها آشکار شد، این است که ترامپ و حلقه چهره‌های کابینه‌اش با مخالفت‌های عظیم و فزاینده‌ای رو‌به‌رو هستند.

شرکت‌کنندگان، که بسیاری از آنها پلاکارد‌های دست‌ساز داشتند، نابودی حقوق دموکراتیک، حمله به مهاجران، اعزام نیرو به شهرها، اخراج گسترده کارگران فدرال و برچیدن برنامه‌های اجتماعی را محکوم کردند.

معترضان همچنین با نسل‌کشی در غزه، ثروتمند شدن در بحبوحه فقر گسترده در آمریکا و حرکت فزاینده به سمت دیکتاتوری و جنگ مخالفت کردند.

احساساتی که این تظاهرات را برانگیخته، به هیچ وجه در حزب دموکرات ابراز نمی‌شود؛ توده‌های مردم نه‌تنها با دولت ترامپ، بلکه با دموکرات‌ها که نماینده جناح دیگری از سرمایه‌داری هستند، درگیر می‌شوند.

آمریکا سابقه طولانی و پرافتخاری در اعتراضات دارد؛ این کشور همچنین سابقه‌ای به همان اندازه طولانی از سیاستمدارانی دارد که خود را متقاعد می‌کنند نیرویی تاریک و شوم این اعتراضات را هدایت می‌کند.

اکنون سران جمهوری‌خواه این اشتباه را مرتکب می‌شوند و میلیون‌ها تظاهرکننده را چیزی بیش از مهره‌های جورج سوروس، سرمایه‌دار میلیاردر و اهداکننده مالی دموکرات‌ها، نمی‌دانند.

در واقع، میلیاردر‌های راست و چپ، گروه‌هایی را تأمین مالی می‌کنند که به سازماندهی و تقویت احساسات مردمی کمک می‌کنند؛ هیچ‌کس این را انکار نمی‌کند، اما از نظر سیاسی، مقصر دانستن تبلیغات یا نفوذ خارجی بدخواهانه برای شور و اشتیاق واقعی در کشوری با قطبیت آمریکا، خطرناک است.

دونالد ترامپ، پس از اعتراضات سراسری اخیر، اتهام استبداد را رد کرد و مدعی شد که او خستگی‌ناپذیر برای خدمت به آمریکا و نه برای حکومت بر آن کار می‌کند.

او هنگام بازگشت به واشنگتن به خبرنگاران گفت: من پادشاه نیستم، من تمام تلاشم را می‌کنم تا کشورمان را بزرگ کنم، همین است و من اصلا پادشاه نیستم.